پایگاه خبری مسجد نیوز

1.امام صادق(ع): «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ لَمْ يُوَقِّرِ الْمَسْجِدَ....»[7]؛ ملعون است، ملعون است کسى که مسجد را تعظيم نکند... .

2. امام صادق(ع): «إِذَا أَذَّنْتَ فَلا تُخْفِيَنَّ صَوْتَكَ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْجُرُكَ مَدَّ صَوْتِكَ فِيهِ»[8]؛ در هنگام اذان گفتن، صدايت را کوتاه نکن، چرا که خداوند به ميزان بلند کردن صدا تو را پاداش مي­دهد.

3.امام صادق(ع): «عَلَيْكُمْ بِإِتْيَانِ الْمَسَاجِدِ فَإِنَّهَا بُيُوتُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ مَنْ أَتَاهَا مُتَطَهِّراً طَهَّرَهُ اللَّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ كُتِبَ مِنْزُوَّارِهِ فَأَكْثِرُوا فِيهَا مِنَ الصَّلَاةِ وَ الدُّعَاءِ وَ صَلُّوا مِنَ الْمَسَاجِدِ فِي بِقَاعٍ مُخْتَلِفَةٍ فَإِنَّ كُلَّ بُقْعَةٍ تَشْهَدُ لِلْمُصَلِّي عَلَيْهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ»[23]؛ بر شما باد به رفتن به مساجد، به خاطر اين‌كه مساجد خانه­ هاى خداى متعـال در زمين هستند و كسى كه با طهارت به سوى مساجد برود خداى متعال او را از گناهانش پاك مى ­كند و از زوارش نوشته مى ­شود، پس زياد در مساجد نماز و دعا بخوانيد و در مسجدهاى مختلف نماز بخوانيد، چون كه در روز قيامت هر مكانى شهادت براى نمازگزارش مى ­دهد.

 4.امام صادق(ع): «اِنَّ فِی التَّوارة مَکتُوباً: اِنَّ بُیُوتی فِی الارض المِساجِدُ فَطُوبی لِمَن تَطَهَّرَ فی بَیتِهِ ثُمَّ زارَنی فی بَیتی وَ حَقُّ عَلَی المَزُورِ اَن یُکرِمَ الزّائِرَ»[24]؛ در تورات نوشته شده است که خداوند می‌فرماید: مسجدها خانه ­های من در زمین هستند. خوشا به حال کسی که خود را در خانه اش تطهير (وضوء) كند و بعد از آن مرا در خانه­ ام زيارت كند و حق زائر این است که میزبان او را محترم شمارد.

5. امام صَّادِقُ(ع): «مَنْ مَشَى إِلَى الْمَسْجِدِ لَمْ يَضَعْ رِجْلَيْهِ عَلَى رَطْبٍ وَ لَا يَابِسٍ إِلاّ يُسَبِّحُ لَهُ إِلَى الأرَضِينَ السَّابِعَةِ»[25]؛ هرکس به طرف مسجد برود، پایش را بر هیچ تر و خشکی نمی‌گذارد، مگر اینکه زمین تا طبقات هفت‌گانه­ اش برای او تسبیح می­ گویند.

6.امام صادق(ع): «إِنَّمَاأُمِرَ بِتَعْظِيمِ الْمَسَاجِدِ لِأَنَّهَا بُيُوتُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ»[26]؛ ابى بصير می­گوید: از امام صادق (ع) علّت تعظيم مساجد را پرسيدم؟ فرمودند: به خاطر اين‌كه مساجد، خانه­ هاى خداى متعال در زمين هستند.امام صادق(ع): «لا یَرجِعُ صاحِبُ المَسجِدِ بِاِقَلّ مِن اِحدی ثَلاثِ خِصالٍ: اِمّا دُعاءٌ یَدعُو بِهِ یُدخِلُهُ الله بِهِ الجَنَّهَ وَ اِمّا دُعاءٌ یَدعوا بِهِ فَیصرِفُ اللهُ عَنهُ بِهِ بَلاءَ الدُّنیا...»[41]؛ اهل مسجد به کمتر از یکی از سه ویژگی باز نمی‌گردد: یا دعایی می‌کند که خداوند به برکت آن، او را بهشت می­ برد، یا دعایی می­ کند که به سبب آن بلای دنیا را از او دور می­ کند .

منبع: مهر

N3814/U4/S1,/C40/T3