پایگاه خبری مسجد نیوز

به گزارش مسجدنیوز ، متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است

آیا سخنان حضرت زهرا(علیها السلام) خطاب به حضرت على(علیه السلام) که فرمودند: «یا بن أبی طالب اشتملت شمله الجنین وقعدت حجره الضنّین، نقضت قادمه الجدل فخانک ریش الأعزل، هذا ابن أبی قحافه یبتزّنی نحلتی وبلغه ابنی، ویلاه فی کل شارق ویلاه فی کل غارب، مات العمد ووهن العضد… إلى آخره» نوعى اعتراض و تعدى به مقام امامت محسوب نمى شود؟

 

جواب:

باسمه جلت اسمائه؛ هیچ تردیدى نیست در اینکه حضرت فاطمه زهرا(علیها السلام) با اذن حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) از منزل به سوى مسجد خارج شدند و آن خطبه بسیار مهم را در دفاع از حریم ولایت و امامت ایراد نمودند. ایشان، بعد از آنکه امام على(علیه السلام) با شیخین مخالفت نمود و حوادثى که بعد از آنها اتفاق افتاد، فقط در جهت بیان حق و دفاع از آن، و اقامه حجت و دلیل به دستور حضرت على(علیه السلام) از منزل خارج شدند و امام(علیه السلام) از همه برنامه ایشان آگاه بودند زیرا آنها هر دو انسان معصومند و تکالیف خود را در هر مقامى بهتر مى دانند.

 

بنابراین حضرت فاطمه(علیها السلام) سربازى است که با دستور فرمانده رفت و مأموریتش را با دلایل و براهین کامل و روشن به خوبى انجام داد و آنگاه که برگشت با امام(علیه السلام) گفتگوى خاصى انجام داد که از حوزه سخنان زناشوئى خارج بود زیرا که ایشان از یک مجاهدت و انجام وظیفه بسیار سنگین جهادى برگشته بود لذا با امام(علیه السلام) با زبان سرباز جهادگر سخن گفت و نگفت: اى عموزاده، یا اباالحسن، بلکه گفت: اى پسر ابوطالب! همانند جنین در شکم مادر، زانوهایت را بغل گرفتى و به حدى فانى فى ذات الله شدى که گویا دنیائى نیست و غیر خدا و اسلام چیزى را نمى بینى، و این فناء فى الله را به اختیار و اراده خود اختیار نموده اى نه با قصور و تقصیر، و این لباس بى اعتنائى به دنیا و زخارف آن است که به تن کرده اى و لذا «لایأخذک فى الله لومه لائم»، در صورتى که براى خدا انجام داده اصلا به فکر دنیا نیستى یعنى تمامى آزار و اذیت ها را در راه خشنودى خدا به جان خریده اى و این چنین گوشه نشین و چون یک فرد متهم واقع شده اى و این اگرچه خطاب به امام(علیه السلام) است ولى مقصود آگاهى دادن به مردم است چرا که این وضعیت را براى آن حضرت پیش آوردند و روح دین را از کالبدش جدا کردند; ولى باید دقت کرد که حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در ارتباط با این توطئه بسیار خطرناک و خطرساز مسیرى را برگزیده بودند که اساس دین و سنت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را از شر آن نگهدارى کنند و هیچ توجهى به زرق و برق و ریاست دنیا نداشتند تا به خاطر آن دست به شمشیر ببرند چونکه حضرت در مقام فناء در ذات خدا چنان اوج گرفته که فقط خدا را مى بیند و خود را تسلیم کامل اراده او نموده و هر چه را خداى متعال از او خواسته با تمام وجودش به آن رضا مى داد و پوشیدن همین لباس تقوا و تسلیم به معناى دست کشیدن از زرق و برق دنیایى که در آن حب مقام و جاه و ریاست وجود دارد مى باشد. ایشان در اندیشه چنین مسائلى نبودند تا به خاطر آنها دست به هر کارى بزنند بلکه حضرت مقام بسیار رفیع و والائى دارند که فقط خداى متعال از آن آگاه است و چنان قدرت و شجاعتى داشتند که مى توانستند تمام مخالفین را از سر راه خود بردارند.

 

ولى امام(علیه السلام) بنده خدا بود و به فرمانش عمل مى کرد: (لایسبقونه بالقول وهم بامره یَعْملون) امامان معصوم(علیهم السلام) در گفتار از خدا پیشى نمى گیرند و در هر حال به فرمان او عمل مى کنند; یک روز به تنهایى در جنگ بدر و احد و… از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) دفاع مى کند و تمامى پهلوانان نامدار دشمن را در هم مى کوبد و روزى در برابر توطئه ها صبر و شکیبایى مى کند و این همان تسلیم و رضا به خواسته خداى متعال است. و انتخاب گوشه منزل یک کار ساده اى نبود بلکه او حجت خدا است، در هر کارش هدفى مقدس و نورانى وجود دارد که مى خواست دست آوردهاى رسالت را حفظ کند و جامعه بشرى را با آن آشنا سازد و لذا در جایگاه مقام الهى خویش کوتاه نیامد و مسئولیت بسیار سخت و دشوار خود را به خوبى انجام داد و هر پیشامدى در منظر و نگاهش چون بر طبق حکمت الهى بود از آن استقبال مى کرد اگر چه دلخراش و کمرشکن بود و خلاصه مثال «همچون جنین در شکم مادر زانوانت را بغل کرده اى» به این معناست که فانى فى الله مى باشى و اصلا متوجه مسائل دنیا مانند ریاست، حکومت و… نیستى، مانند کودکى که از مسائل خارج از شکم مادر بى خبر است و کسى که براى رضاى خدا ـ با اینکه قدرت بر انجام هر کارى دارد ـ تحمل اذیت بکند و آن کار را انجام ندهد در نظر مردم متهم محسوب مى شود، این نتیجه کارى است که براى خدا نموده تا عین فناء فى ذات الله باشد و این لباس فناء فى ذات الله را اراده و اختیار نموده نه براى قصور یا تقصیر، این همان لباس بى اعتنایى به دنیا و کافران است و براى همین «لا تأخذ فى الله لومه لائم».

منبع: جام نیوز

N3419/U0/S/C8/T3