مسجد آموزشگاه نونهالان
قبل از طلوع اسلام علم آموزی ارزشی نداشت و باسوادان در جزیره العرب اندک بودند. اما با تابش خورشید اسلام و اهمیت به آموزش و پرورش، مسلمانان به دستور رسول رحمت بر آن شدند تا به یادگیری بپردازند
در مسجد النبی کلاس های درس برگزار می شد، و مردم با علاقه به علم آموزی می پرداختند. در آنجا حلقه های آموزش قرآن، تعالیم اسلامی، خواندن و نوشتن که پیش از آن در جزیره العرب جایگاهی نداشت، شکل گرفته بود (احمدی میانجی، ١٤١٩ق،ج١، ص:١٠٨). و به طور مستمر مسلمانان برای آموزش در مسجد حاضر می شدند. و در آنجا کلاس های متعدد با موضوعات مختلف تشکیل می شد و همگی مورد تشویق رسول اکرم قرار می گرفت (إبن عبد البر، ١٤١٢ق، ج٤، ص:١٧٣٤).
روزی رسول اکرم صلی الله علیه و آله مشاهده کرد که در مسجد، دو مجلس تشکیل شده است، یکى محفل علم که در آن از معارف اسلامی بحث مىشود و دیگرى مجلس دعا که در آن خدا را میخوانند. رسول اکرم(ص) فرمود: این هر دو مجلس خوب و مورد علاقه من است. آن گروه دعا میکنند و این گروه درس میخوانند و درس میگویند، ولى گروه علمى برتر و بالاتر از گروه دعا هستند و من از طرف پروردگار براى تعلیم مردم، مبعوث شدهام. سپس رسول اکرم(ص) به گروه معلّمین و محصّلین پیوست و با آنان در مجلس علم نشست. (النووی، بی تا، ج١،ص:٢٠ و شهید ثانی، ١٤٠٩ق، ص:١٠٦)
پس از گذشت مدت زمانی اندک از حضور نبی مکرم اسلام در مدینه و بنا شدن مساجد متعدد، این فضاها علی رغم محل راز و نیاز و عبادت به آموزشگاه نیز مبدّل شد. عبدالرحمن بن غنم می گوید از ده نفر از صحابه رسول اکرم(ص) شنیدم: ما در مسجد قبا مشغول مباحثه و فراگیری علم بودیم که ناگاه پیامبر خدا وارد مسجد شد، و فرمود: از علوم آنچه را که می خواهید یاد بگیرید و به آن عمل کنید تا مشمول اجر و پاداش شوید.(فیض کاشانی، ١٣٧٦ش، ج١، ص:١٣٤)
سابقه آموزش کودکان در مسجد
در این میان نه تنها این آموزش ها مختص به سن خاصی نبود، بلکه از کودک و جوان گرفته تا پیران را در گرد این میدان فرهنگی جمع کرده بود و به آموزش و پرورش آنان می پرداخت. و خودِ رسول اکرم صلی الله علیه و آله مسلمانان(اعم از زن و مرد)، را امر به علم آموزی می فرمود.(امام صادق(ع)، ١٤٠٠ق، ص:١٣) در ماجرای پس از پیروزی جنگ بدر، پیامبر اکرم تصمیم گرفت اسیران را در ازای پرداخت فدیه مالی آزاد کند، عده ای را هم که تمکن مالی نداشتند، ولی با سواد بودند، دستور داد تا هر کدام ده پسر بچه از فرزندان انصار را به طور کامل خواندن و نوشتن بیاموزند و سپس آزاد شوند.(واقدی، ١٤٠٩،ج١، ص:١٢٤) و این آموزش ها در جایی غیر از مسجد نبود، که پایگاه تولید نسلی سازنده برای آینده اسلام باشد.
آموزش کودکان در مسجد
پیامبر رحمت در اهمیت دانش آموختن کودکان می فرماید: مثل الذی یتعلم فی صغره کالنقش فی الحجر(متقی هندی، ١٤٠٩ق، ج١٠، ص:٢٤٩، ح:٢٩٣٣٦)حکایت کسی که در کودکی می آموزد، همانند نقش کندن بر سنگ است و حکایت کسی که در بزرگ سالی می آموزد، همانند کسی است که بر آب می نویسد. و نیز مولای متقیان می فرماید: فرزندانتان را به آموختن دانش، امر کنید (همان، ج١٦، ص:٥٨٤، ح:٤٥٩٥٣)؛ و باز فرمود: مَنْ سَأَلَ فِی صِغَرِهِ أَجَابَ فِی کِبَرِه (تمیمی، ١٤٠٩ق، ص:٦٠٦)، هر کس در خردسالی بپرسد، در بزرگسالی پاسخ می دهد. همه اینها نشان از ارزش دین به آموزش نونهالان اجتماع اسلامی است که آینده سازان اسلام خواهند بود. چرا که با تربیت نسلی فرهیخته، می توان به رشد و گسترش اسلام و مبانی ارزشمند آن یاری داد.
در این میان نقش محوری مسجد که محیطی معنوی است را نمی توان فراموش کرد. از این جهت که اسلام عزیز همیشه در پی تهذیب و تعلیم به همراه هم بوده است. رسول مهربانی ها فرمود: هر کس برای تعلیم و تعلّم وارد مسجد شود همچون مجاهد راه خداست. (احمد حنبل، بی تا، ج٢،ص:٩١) و پاداش حاجی را خواهد داشت.(شهید ثانی، ١٤٠٩ق، ص:١٠٦)
حال طبق کلام پیامبر اکرم(ص) که فرمود: همه شما مسئولید و همه شما نسبت به زیردستانتان بازخواست میشوید.(سجستانی، ١٤١٠ق، ج٢، ص:١٣) متولیان مسجد باید تدبیری بیاندیشند که کودکان مسجدی پرهیزکارترین ها و عالم ترین ها باشند، در این راه باید همانگونه که چراغ مسجد را روشن نگه می دارند، سعی در تربیت کودکان دانشمند مسجدی داشته باشند، چرا که همه ما مسئولیم برای پرورش نسل آینده اسلام تا افرادی پرهیزکار و دانشمند را تحویل جامعه اسلامی دهیم.
متولیان مسجد موظف اند تا با تشکیل محافل علمی و آموزشی بر تربیت نسل مسجدی همت گمارند. روزی امام حسن مجتبی سلام الله علیه فرزندان خودش و برادرش را جمع کرد و فرمود: ای فرزندان من و فرزندان برادرم! شما خردسالان این نسلید و امید است که بزرگانِ نسلی دیگر باشید. پس دانش بیاموزید.(دارمی، ١٣٤٩ق، ج١، ص:١٣٠)
کلاس قرآن
همانگونه که در صدر اسلام شاهد آموزش قرآن در مسجد بودیم، در دولت مهدوی هم طبق توصیف علی علیه السلام از حکومت آخرین منجی؛ شاهد تشکیل کلاسهای قرآن در مسجد خواهیم بود (ابن أبی زینب، ١٣٩٧ق، ص:٣١٨)، چرا که رسول خدا فرمود: بهترین شما کسی است که قرآن را بیاموزد و بیاموزاند(طوسی، ١٤١٤ق، ص:٣٥٧).
حضرت على علیه السّلام فرمودند: خداوند اراده میکند مردمان روى زمین را عذاب کند، و همه کسانى را که معصیت و گناه میکنند هلاک سازد، ولى در آن هنگام مشاهده میکند گروهى از پیرمردان و کودکان براى نماز و یاد گرفتن قرآن حرکت میکنند در این جا ترحم میکند و عذاب را به تأخیر میاندازد.(صدوق، ١٤٠٦ق، ص:٣٩)
کلاس عقائد
آموختن مسائل اعتقادی با زبان کودکانه یکی از مهمترین مسائلی است که می توانند نمازگزارانِ آگاه به فنون تربیتی به آن همت گمارند، چرا که در روایات تلاش برای آموزش کودکان به اعتقادات برای جلوگیری از نرفتن در دامن بی پروایان و لاابالیانِ فکری، توصیه شده است.(طوسی، ١٤٠٧ق، ج٨،ص:١١١)
کلاس احکام
چه زیباست کلاسی اختصاصی برای آموزش احکام نونهالان با هدایت امام جماعت برای کودکان با استفاده از جذابیت های خاص برگزار گردد. و نیز اهل مسجد هنگامیکه کودکانی را در مسجد مشاهده می کنند، آنان را گرد خود جمع کرده، قرآن و احکام دین را به آنان بیاموزند.(کلینی، ١٤٢٩ق، ج١١،ص:٤٤٢)
کلاس علمی
چه زیبا و پسندیده است که بزرگان مسجد به کودکان از علوم مختلف در مسجد بیاموزند. و کلاس های آموزشی برای تقویت دروس مدرسه آنها با استفاده از مسجدیان اهل فن صورت دهند. تا بچّه های مسجد بهترین های علمی گردند. پیامبر اکرم در وصیت خویش به اباذر فرمودند: یَا أَبَا ذَرٍّ کُلُّ جُلُوسٍ فِی الْمَسْجِدِ لَغْوٌ إِلا ثَلاثَةً قِرَاءَةُ مُصَلٍّ أَوْ ذَاکِرٌ لِلَّهِ تَعَالَی أَوْ مُسَائِلٌ عَنْ عِلْمٍ(طبرسی، ١٤١٢ق، ص:٤٦٧) یا ابا ذر: هر نشستنى در مسجد بیهوده است مگر براى سه چیز: نماز خواندن، ذکر خدا، فراگیرى دانش..
آموزش اذکار
طبق فرموده رسول رحمت؛ آموزش یک کلمه به کودک چون بسم الله الرحمن الرحیم سبب دوری آموزش دهنده از آتش جهنم خواهد شد (شعیری، بی تا، ص:٤٢)؛ و نیز فرمود: کودکانتان هنگامیکه به زبان آمدند به آنان لااله الا الله را بیاموزید.(متقی هندی، ١٤٠٩ق، ج١٦، ص:٤٤٠)
کتابنامه:
١. إبن أبی زینب، محمد بن ابراهیم(٣٦٠ق): الغیبه للنعمانی، تهران، صدوق، ١٣٩٧ق، اول.
٢. إبن بابویه، محمد بن علی(٣٨١ق): ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، شریف رضی، ١٤٠٦ق، دوم.
٣. إبن عبد البر، یوسف بن النمری القرطبی(٤٦٣ق): الاستیعاب ،بیروت، دارالجیل، ١٤١٢ق، اول.
٤. احمدی میانجی، علی(معاصر): مکاتیب الرسول، قم، دارالحدیث، ١٤١٩ق.
٥. امام صادق علیه السلام، جعفر بن محمد(١٤٧ق): مصباح الشریعه، بیروت، اعلمی، ١٤٠٠ق، اول.
٦. تمیمی امدی، عبدالواحد بن محمد(٥٥٠ق): غررالحکم و درر الکلم، مصحح: سید مهدی رجائی، قم، دارالکتاب الاسلامی، ١٤١٠ق، چاپ: دوم.
٧. دارمی، عبدالله بن الرحمن(٢٥٥ق): سنن الدارمی، دمشق، مطبعه الاعتدال، ١٣٤٩ق.
٨. حنبل، احمد بن محمد (٢٤١ق): مسند احمد حنبل، بیروت، دار صادر، بی تا.
٩. سجستانی، سلیمان بن الاشعث(٢٧٥ق): سنن ابی داوود، بیروت، دارالفکر، ١٤١٠ق، اول.
١٠. شهید ثانی، زین الدین محمد بن علی(٩٦٦ق): قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ١٤٠٩ق، اول.
١١. شعیری، محمد بن محمد(قرن٦): جامع الاخبار، نجف، مطبعه الحیدریه ،بی تا، اول.
١٢. طبرسی، حسن بن فضل(٥٨٨ق): مکارم الاخلاق، قم، رضی، ١٤١٢ق، چاپ: چهارم.
١٣. طوسی، محمد بن الحسن(٤٦٠ق): تهذیب الاحکام ،مصحح:خرسان، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ١٤٠٧ق، چهارم.
١٤. طوسی، محمد بن الحسن(٤٦٠ق): الامالی، قم، دارالثقافه، ١٤١٤ق، اول.
١٥. فیض کاشانی، محمد محسن(١٠٩١ق): المحجه البیضاء فی تهذیب الاحیاء، قم، انتشارات اسلامی، ١٣٧٦ق.
١٦. کلینی، محمد بن یعقوب(٣٢٩ق): الکافی، قم، دارالحدیث، ١٤٢٩ق، چاپ: اول.
١٧. النووی، محی الدین(٦٧٦ق): المجموع، بیروت، دارالفکر، بی تا.
١٨. متقی هندی، علی بن حسام(٩٧٥ق): کنزالعمال، تحقیق: شیخ بکری حیانی، بیروت، ١٤٠٩ق.
١٩. واقدی، محمد بن عمر (م ٢٠٧): المغازی، تحقیق مارسدن جونس، بیروت، موسسسه الاعلمی، ١٤٠٩ق/١٩٨٩م
سید مهدی بهشتی
منبع: محراب
N269/U0/S2,/C5/T3